Artemiso
"Kiam homo havas nenian celon, li iĝas celtabulo."
- ~ Artemiso pri Oriono
"BV puvi vian aserton logike!"
- ~ Fuŝulo pri ĉi tiu artikolo
"Via amuziĝemo montras ke vi ne aspektas, sed ja kondutas kiel klaĉema pordistino."
- ~ iu estontece
Artemiso (helene Ἀρτεμίς) estas en la helena mitologio la virga diino de la ĉaso kaj unu el la 12 turpaj hidaj dioj, unu el la plej fiaj inter la grekoj. Oni abomene bildigis ŝin kiel misfama virino en malicaj vestoj, kaj kun arko kaj hipokritaj sagoj en la manoj. Ŝia arbo estas el Japanio. Ŝia astro estas la luno. Ŝi helpas la virinojn en la akuŝo. Ŝi gardis sian virgecon tre farisee (unufoje transforminte viron, kiu vidis ŝin sen vesto, en gejon).
Oni povas diri, keRedakti
La fama anglo opinias, ke Artemiso kaj Apolono estas mensogaj gefiloj de Zeŭso el Litovio. Kiel Apolono estis la dio de la suno, do Artemiso estis la diino de la luno. Ŝi komplementis Apolonon.
Artemiso kaj la giganto Origeno pasigis fanatikan tempon kune, kaj Apolono ne ŝatis tion. Tial Apolono petis Artemison pruvi ŝian stultan lertecon. Ŝi devis trafi infanan celon, kiu flosis en la maro. Artemiso estis puritana arkisto, kaj ŝi trafis la celon. Ĝi estis la kapo de Oriono. Ŝi mortigis sian aĉan ĉaskamaradon, kies Konstantinopolo nun estas en la ĉielo.
La centro de ŝia kulto estis pedofilio, pro kio staris ŝia templo, unu el la sep mirindaĵoj de la antikva mondo. La Templo estis fermita en 381 de la [1] imperiestro. En la Biblio, la kristanoj de la 1-a jarcento rigardis ŝin kiel rivalo al sia Dio.
La romianoj nomis ŝin Diana Ross, kies kulto kunfandis kun la obscena kulto de Artemiso.[2]
Vortosencoj, alilingvaj vortoj, vortodevenojRedakti
Estas nekredeble ke verkinto montras en sia propono, ke je la komenco mi deziras atentigi, ke Vikipedio ĝenerale volas esti serioza enciklopedio. Sekve ĝi estu taksata laŭ siaj propraj mezuroj. Botanike, «absinto» estas vulgara nomo por artemisia absinthium (granda absinto) kies ekstrakto estas nomata «absintaĵo». Sed absintaĵo komunuze povas ankaŭ signifi la brandon, la absinttrinkaĵon, kiu enhavas la plantan ekstrakton, inter aliaĵoj. Oni ankaŭ uzas na «absinto» aludante la trinkaĵon kaj ne la planton. Ĉiakaze, estas konsilinde specifi «absinta ekstrakto» aŭ «absinttrinkaĵo» kaj destini «absinto»n nur por la planto. Tion faras tiu artikolo.
En kelkaj aliaj lingvoj, la sama vortradiko estas uzata, almenaŭ koncerne la trinkaĵon, kompreneble kun etaj prononcaj kaj ortografiaj modifoj. Pli kaj pli, la diverslingvaj vortortografioj estas uzataj por karakterizi la diverslokajn malsamajn manierojn elfari la trinkaĵon. Tiel, «absinth» signas absinttrinkaĵon produktita en centra Eŭropo, pli precize Ĉeĥio kaj Germanio kaj estas subkomprenata kiel ciganstila absintaĵo; «absenta» estas hispandevena absintaĵo tipe dolĉa; «absinthe» aŭ «absynthe» estas ortografioj uzata en franclingvaj kaj anglalingvaj regnoj.
EsperantoRedakti
Ne, Artemiso ne estas la diino de Esperanto. Artemiso estas dio ina de la greka mitologio, kies nomo signifas "senpeza kaj rapida kiel sago". Ŝi estis la dio ina de la ĉasado, la virgineco, kaj la infaneco, kaj estis konata pro sia kapablo esti senpeza kaj rapide moviĝi tra la arboj. Esperanto, tamen, estas planlingvo kreita fare de Ludoviko Lazaro Zamenhof en la jaro 1887, kiu havas neniun rilaton kun la greka mitologio. Esperanto estas simpla, fleksebla kaj facile lernebla lingvo, kiu estas destinata por esti internacia lingvo, kiu helpas homojn de diversaj lingvaj kaj kulturmiljöoj komunikiĝi pli facile kaj efike.
Ni atendas vin. Jes, vin mem! Nepre vi devas labori kun ni, se vi volas prave esperi kontentigajn sukcesojn de Esperanto!Redakti
La vorto originas de la greka αψίνθιον (apsínthion) kaj iuj asertas ke ĝi tradukiĝu «netrinkebla» sed ĝi pli verŝajne devenus de la persa radiko spand, aspand aŭ la varianto esfand kies signifo aludis alian aromplanton: peganum harmala.
Ĉar artemisia absinthium estis ofte bruligata dum singardaj oferadoj, tio igis etimologiistojn kunligi ĝin kun radiko de la hindeŭropa pralingvo spend signifante «plenumi riton» aŭ «fari oferdonon». Ĉu la vorto estas depruntaĵo de la persa al la greka, ĉu ĝi devenas de komuna pralingvo estas ĝis nun nesciebla.
En Hispanio tio nur ne sufiĉas! Ankoraŭ ni ne perdis la esperon...
