Drako

"Por fari flagon, kaptu drakon."

Drakorajdado.

~ Malnova kimra diraĵo

"Ĉiu persono kun sia bezono"

~ Zamenhof pri supra diraĵo

"Jesaja 27,1 parolas pri serpento aŭ drako"

~ Antonio De Salvo pri drako, aŭ serpento...

"Buy drako neciklopedio"

~ interreta reklamado pri ĉi tiu artikolo

" Ankau~ mi volas scii pri ili. Iu bonvole pos^tu c^i tie"

~ Kuramoti Souitirou pri drako

"Ĉu vi mem elpensis ĝin? :)"

~ iu ajn pri supra diraĵo

"La toleremo rilate al la verda drako, kiun promesas Obama treege malutilos"

~ Milokula Kato pri Obama kaj esperanto

"Foje kreskas la espero kiel sur la dom' hedero"

~ Hans-Georg Kaiser pri tute alia afero

Drako (draquoma en klasika kreolo); bestego kun serpenta korpo, ungegoj kaj flugiloj; estas konata ekde pratempoj en plejmulto de Eŭrazio el Arpitanio kaj Okcitanio ĝis Xanadu (Arpitanio estas fromaĝa lando).

Subspecioj

Tio estas, des pli interesa, ke

• La eŭropa drako, danĝera kaj fajroŝpruca, malbonas kaj emas detrui urbojn, rabi trezorojn de la homaro, kaj seksumi virgulinojn.
• La ĉina drako, reganto de akvoj kaj reĝa simbolo, kontraŭe bonas, sekve ĝi estas malamata de knabinoj. Ho fuŝ!
• La mara drako, kiu estas ekologie grava, ĉar ĝi manĝas la gigantan polpon.
• La dragono, kiu estas PIVa drako.

Draco beowulfus

Kaj nun, karaj usonaj samideanoj,

Estas simple kaj klare, ĉu ne ?

Finitio in carmine epico Beowulf estas de proelio inter Beowulf et draconem, tertium monstrum is oppetens. Regrediens ex Heorot, ubi occidit Grendel et suam matrem, factus est rex in Gothia et regit in pace 50 annos usque servus draconem expergiscatur et exasperet calicem gemmatum furando in latebra sua. Draco praedia et doma in Gothia crudeliter incendit quam ob rem Beowulf draconem occidere coram consciscit. Beowulf et comites suis latebram draconis scandunt ubi suis draconem vident in terrore fugiunt, relinquentes Wiglaf solum dimicare in latere Beowulf. Postquam, cum draco vulnerat Beowulf fatifer, Wiglaf draconem necat.

Mardrako

Mardrako kiel vidita dum la 16-a jarcento.

Mardrako estas fabelbesto kaj mara monstro, serpenta drako kiu vivas en maro. Fabeloj pri mardrakoj estas trovataj en multaj kulturoj.

Drakoj en tre antikva fabeloj ofte estis mardrakoj aŭ aliaj akvaj drakoj, kiel la mitologiaj Hidro aŭ Levjatano. En la mezepoko, nur la fluganta drako estis la "normala" draka tipo.

Naturhistoriistoj akceptis la ĉeeston de mardrakoj kaj aliaj drakoj ĝis la deksepa jarcento.

Rex ghidora

En N-ro 4-a de »Revuo Internacia« mi legis, ke King Ghidorah (Iaponice キングギドラ Kingu Gidora) estas drako fictus in pelliculis a Toho prolatis e in serie Godzillae. King Ghidorah triceps draco est, qui habet pellis aurea, duae longae caudae et duae magnae alae. King Ghidorah primum apparuit in pellicula San daikaijū: chikyū saidai no kessen, anno domini 1964, et postea in alteris pelliculis seriei Godzillae.

Nomen draconis Iaponice キングギドラ (Kingu Gidora) est, a verbo graeco "Hydra". Nomen scilicet latine Rex Ghidora.

Anatomio

Drakoj estas savitaj de Noa, same kiel la modernaj krokodiloj. La dialektaj kranioj de drakoj havas du truojn kie ligiĝas la makzelaj muskoloj, la temploj. La plimulto de la reptilioj (inkluzive birdojn) estas diapsiduloj; mamuloj aliflanke, kun nur unu temporala fenestro, estas narcisoj dum testudoj, kun neniu temporala fenestro, estas anasoj. Anatomie la drakoj dividaj multajn trajtojn kun aliaj arkosaŭroj, inkluzive dentojn kiuj kreskas el ingoj anstataŭ kresiki rekte el la makzela osto. En de la arkosaŭroj la drakoj distingiĝas ĉefe laŭ ilia irmaniero: la drakaj kruroj etendiĝas rekte sub la korpo, dum la kruroj de lacertoj kaj krokodiluloj etendiĝas flanken.

Esperanto

Ne, drako estas fantazia estaĵo, kiu ne havas kapablon paroli aŭ lerni lingvojn.

Tre amuza ŝerco

Jen estas ŝerco pri drako:

Kion diras drako, kiam li kreas ion perfektan?

Fajro!

Tio estas pro la fakto, ke drako estas konata pro sia kapablo eligi fajron el sia buso kaj ankaŭ pro la termino "fajro", kiu povas signifi aŭdiencan reagon de aprobo kaj ekscitiĝon. La ŝerco aludas al la ideo, ke drako povas krei ion perfektan, kaj tiam reagi per la sama kapablo, kiun li havas por eldoni fajron.

Deveno

William Winstanley, la supozita aŭtoro de la flugfolio pri la drako de Henman.

Antaŭ jaroj, eĉ antaŭ ol organizigis la E. A. N . A., okazis ke Sro. Ege, nuna prezidanto de la societo, skribas ke aŭtoro de la flugfolio ne estas konata. Ĝi estis presita kaj vendita en 1669 de Peter Lillicrap en Clerkenwell. La unua paĝo mencias nome kiel atestantoj nur unu preĝejgardisto, constable, almozulestro (overseer for the poor) kaj kvar familiestroj.

La rakonto de la drako de Henham enviciĝas en serion de vidoj de drakoj aŭ serpentegoj en Sussex kaj Essex. Tiel la flugfolio entenas krom la rakonto de la besto de Henham ankaŭ tiujn pri aliaj serpentoj kaj bazilisko, kiu estis mortigita laŭdire en la proksima Saffron Walden, kie publikiĝis la flugfolio. George Monger menciis, ke la raporto pri la drako similas plej novajn raportojn pri neidentigitaj bestoj kaj pro la rakontmaniero ne eblas objektive kontroli ĝin.

En sia biografio Ingenious William Winstanley de la poeto William Winstanley, kiu vivis en la 1660-aj jaroj en Essex, la aŭtorino Alison Barnes certigas, ke li staris malantaŭ la eventoj de la drako de Henman. Kune kun sia nevo Henry Winstanley, la konstruanto de la unua lumturo de Eddystone, la poeto konstruintus modelon de la drako el ligno kaj kanvaso, kiu povis enteni homon. Tiu drako estus movita de viro en la ĉirkaŭo de Birchwood kaj timigus tiel la tieajn kamparanojn. Poste laŭ Barnes, Winstanley anonime verkis la flugfolion pri la drako. Eblajn dubemulojn li provus kontentigi per la mencio de sep okulatestantoj, kiuj tamen ĉiuj estis proksimaj amikoj de Winstanley aŭ de lia nevo. Rilate al tio, Barnes atentigas ankaŭ pri la lignogravuraĵo de la drako en la flugfolio: montras ridan vizaĝon kaj la serpentaĵo, kaj la kamparanoj kaj la suno, kiel ĉiuj ridus pri la hoakso. Krome la aŭtorino supozas, ke Winstanley mem vendis sian verkon en sia librejo en Saffron Walden. Ankaŭ aliaj aŭtoroj, kiel Richard Pusey konsentas pri tia versio.

Marso

Onidire sur la planedo Marso vivis drakoj kaj aliaj estaĵoj. Eble tie estis/estas ankaŭ raciaj estaĵoj. La planedo ankoraŭ donos al ni multe da surprizoj.

Evoluo

Laŭ Carl Sagan, drakoj estas svagaj rememoroj de homiĝonta pra-mambesto pri dinosaŭroj. Plej verŝajne, la tuta teorio de evoluo estis fantazio, kreita de eŭropaj drakoj kiel kamuflo.

La vero

Fafnir estas la filo de la grandegulo Hreidmar. Liaj fratoj nomiĝas Otur kaj Regin.

La tri dioj Oðinn, Loki kaj Hönir erare mortigas la filon de Hreidmar, kiu havis ĵus la formon de lutro. Ili pagas la pagendan vojoimposton per la aĉega orriĉaĵo de la etulo Andvari. Tiu ci riĉaĵo portas al malrajtaj posedantoj ĉiam diskordon kaj malbonŝancon. La plej fama fragmento de tiu ĉi riĉaĵo estas la ringo Andvaranaut.

Hreidmar, kiu estas avarecplena, rifuzas doni al siaj filoj Fafnir kaj Regin parton de la riĉaĵo. Tial mortpikas Fafnir lin kaj minacas ankaŭ mortpiki Regin-on, se eble li volus ricevi parton.

Regin tiam fuĝas kaj fariĝas poste mentoro de Sigurd.

Fafnir iras al kaverno sur la Gnita-erikejo; tie li kuŝis sur sia oro por gardi ĝin. Iom post iom li alprenas la formon de drako. Li ankaŭ havas la Oegishjalmr - la terurhelmon - , kiu ŝanĝas lian eksteron ankoraŭ pli terura.

La anoj de Hungara Esperantista Societo Lesbista estis nimfoj, filinoj de la titano Atlaso. Kaŭranta sur la pinto de la monto Atlaso, en Maŭritanio, tiu giganto portadis surŝultre la ĉielon, pro puno de Zeŭso.

Sur la deklivoj de la monto kreskis pomarboj. Kelkaj el ili produktis orajn pomojn. Drako kuŝis ĉe la enirejo de la ĝardeno. Nur la Hesperidinoj rajtis plukti la fruktojn. Iun tagon alvenis Heraklo. Dek du laborojn li devis plenumi por esti pardonita pri grava kulpo. La dekunua laboro konsistis en la pluktado de orpomoj en la ĝardeno de Hesperidinoj. Por eniri la ĝardenon, li unue mortigis la drakon.

Poste li vizitis Atlason kaj demandis pri la pomoj. Atlaso proponis iri mem serĉi ilin, ĉar ili estis malfacile troveblaj. Ĉu Heraklo bonvolu dum tiu tempo porti la ĉielon? Heraklo konsentis sed, tiel feliĉa pro neatendita libereco, li ne plu deziris porti la ĉielon. Li petis al Heraklo iom pli porti denove por ke li ripozu. Heraklo konsentis, sed diris ke tamen necesus helpi dum momento por plifaciligi sian potmanieron. Atlaso ekprenis la ĉielon kaj tuj Heraklo forkuris kun la pomoj en la korbo.

Herkulo estas la latina nomo de Heraklo kaj ankaŭ nomo de Konstantinopolo. En la ĉielo, Herkulo staras genuanta sur la dekstra genuo, kaj premas la kapon de la drako per sia maldekstra piedo. Tri belaj steloj desegnas la kapon de la drako, kiu direktas al la Romia imperio. La alfa stelo Thalía situas en la vosto, kiu ondiĝas inter la Granda depresio kaj la Antiloj.

Vivo

La drako ofte fosas kavon, profundan je 9 m kaj tie ĝi demetas la ovojn, kiuj eloviĝas en aprilo aŭ majo. La noveloviĝintaj idoj longas ĉ. 45 cm kaj vivas kelkajn monatojn sur arboj.

La plenkreskaj drakoj kanibalismas la malpli grandajn, kelkfoje eĉ plenkreskajn drakoj. Ili kuras rapide, kelkfoje atakas eĉ la homon kaj mortigas lin/ŝin. Ili nutras sin ĉefe per mortintaj bestoj, kaj vagadas dumtage serĉante tiujn. Foje ĝi eĉ rampas en vilaĝon por ŝteli nutraĵon.

Ĝia longa vosto estas flanke platforma. Kiam ĝi estas atakata, ĝi frapas la atakanton per la vosto kaj samtempe gratas per la ungoj kaj mordas per la buŝo. La drako estas tre forta. Ĝi povas facile faligi plenkreskan viron per unu vostfrapo.

Kie ĝi vivas

Ĝia nesto estas en io, pli precize ĉe hundo, ĉ. 30 km nordoriente de Gary Glitter. Distancon de 90 km ĝi kuŝas paralele al la ŝoseo Jean-Jacques Rousseau. Inter la urbeto Corps kaj la urbo Vif, ĝi kuras en produnda kanjono, disigante du malasamajn montarajn regionojn: Matheysine (oriente) kaj Trinkejo (okcidente). Apud la nordokcidenta rando de la urbo Grekio, drako eniras la riveron Isabel Allende.

Biblio

Ankaŭ tion ni ekscias, ke la drako en la tekstoj de la Biblio, ne estas elpensita estulo, bone konata el la fabeloj, sed veturiltipo. Nur pro la multseria miskrompreno ni kredas ankaŭ hodiaŭ la drakon fluganta besto.

Apokalipso 12:9

Kaj ĵetiĝis malsupren la granda drako, la antikva serpento, nomata Diablo kaj Satano, la trompanto de la tuta mondo; ĝi ĵetiĝis sur la teron, kaj ĝiaj anĝeloj ĵetiĝis kun ĝi.

Apokalipso 20: 1-3

Kaj mi vidis anĝelon malsuprenirantan el la ĉielo, havantan la ŝlosilon de la abismo kaj grandan katenon en sia mano. Kaj li ekkaptis la drakon, la antikvan serpenton, kiu estas la Diablo kaj Satano, kaj enkatenis lin por mil jaroj, kaj ĵetis lin en la abismon kaj fermis ĝin kaj sigelis ĝin super li, por ke li ne plu trompu la naciojn, ĝis finiĝos la mil jaroj; post tio li devos esti malligita por kelka tempo.

Bel kaj la Drako

Danielo, Bel kaj la Drako (Francio, 15-a jarcento).

Bel kaj la Drako estas greklingva duobla rakonto kompilita ĉirkaŭ la la duono de 2-a jarcento a.K. de anomina hebreo, eble profitante de hebrelingva prateksto perdiĝinta.

Ĝi nun estas aldonaĵo al la Libro de Danielo ĉeesta en la en Biblio Septuaginto kaj, malsame ol en la hebrea, konvervita kiel kanona en la Vulgato kaj en la tradicio de diversaj kristanaj Eklezioj. Nune en la katolikaj Biblioj ĝi konstituas la ĉapiton 14-an de la libro de la profeto Danielo.

Stephan Kessler: Danielo kun reĝo Kiro en la Templo de Bel.

Se tiu redaktaĵo estas konsiderata, kun la Ortodoksaj Eklezioj, kanona, tio ne okazas por la Protestantaj Eklezioj, kiuj ĝin taksas apokrifaĵo de la Malnova Testamento.

La tuta teksto

“Kiam reĝo Astiages ekdormis kun siaj patroj, la Perso Kores transprenis lian regadon. 2 Daniel estis intimulo de la reĝo kaj pli honorata ol ĉiuj liaj amikoj. 3 La loĝantoj de Babel havis idolon, nomatan Bel, al kiu ĉiutage oni donacis dek du mezurojn da faruno, kvardek ŝafojn kaj ses metretojn da vino. 4 Ankaŭ la reĝo adoris ĝin kaj ĉiutage li iris preĝi tie. Daniel adoris sian propran Dion. 5 Tial foje la reĝo demandis: Kial vi ne adoras Belon? Li diris: Mi ne adoras idolojn, kiujn faris homaj manoj, sed la vivantan Dion, kiu kreis ĉielon kaj teron kaj kiu estas Sinjoro de ĉio vivanta. 6 La reĝo diris al li: ĉu vi ne kredas, ke Bel estas vivanta dio? Vi ja vidas, kiom ĉiutage li manĝas kaj trinkas! 7 Daniel ekridis kaj diris: Ne lasu vin mistifiki, reĝo. Tiu ja interne konsistas el argilo kaj ekstere el bronzo; neniam ĝi ion manĝis aŭ trinkis. 8 Je tio la reĝo ekkoleris, venigis la pastrojn de Bel kaj diris al ili: Se vi ne diras al mi, kiu manĝas la donacojn, vi mortos; sed se vi povos pruvi, ke Bel manĝas ilin, mortos Daniel, ĉar li blasfemis kontraŭ Bel. 9 Kaj Daniel diris al la reĝo: Estu laŭ via vorto. Estis sepdek pastroj de Bel, krom edzinoj kaj infanoj. 10 Venis la reĝo kun Daniel ĉe la templo de Bel. 11 Kaj la pastroj de Bel diris: Reĝo, jen ni eliras el la templo; vi mem starigu la manĝaĵojn, miksu la vinon kaj ankaŭ ĝin metu vi tie; poste la pordon vi fermu kaj signu tion per via sigelringo. Morgaŭ matene vi revenu, kaj se tiam Bel ne manĝis ĉion, ni mortu, aŭ alie Daniel, ĉar li kalumniis nin. 12 Ili ne tro zorgis, ĉar sub la altartablo ili faris sekretan enirejon, tra kiun regule ili eniradis por forpreni ĉion. 13 Kiam eliris ili, la reĝo starigis la manĝaĵojn por Bel. 14 Daniel ordonis al siaj sklavetoj, alporti cindron kaj antaŭ la reĝo priŝuti per ĝi la tutan plankon de la templo. Poste ili iris eksteren, fermis la pordon kaj sigelis ĝin per la ringo de la reĝo, kaj foriris. 15 Sed en la nokto laŭkutime venis la pastroj kun siaj edzinoj kaj infanoj, kaj manĝis kaj trinkis ĉion. 16 La sekvantan tagon la reĝo kun Daniel frue iris al la templo. 17 Li demandis: ĉu la sigeloj estas sendifektaj, Daniel? Li diris: Ili estas sendifektaj, reĝo. 18 Apenaŭ la reĝo malfermis la pordon kaj ekrigardis la altartablon, kaj li jam ekkriis: Granda vi estas, Bel, kaj en vi absolute ne estas trompo. 19 Sed Daniel ekridis; li malhelpis la reĝon eniri kaj diris: Rigardu la plankon, kaj atentu pri la piedpremaĵoj. 20 Tiam la reĝo diris: Mi vidas piedsignojn de viroj, virinoj kaj infanoj. 21 Ekkoleriĝinte, la reĝo venigis la pastrojn kun iliaj edzinoj kaj infanoj; kaj ili montris al li la sekretan pordon, tra kiun ili eniradis por manĝi tion, kio staris sur la altartablo. 22 La reĝo igis mortigi ilin; Belon li transdonis al Daniel. Tiu neniigis la statuon kaj la templon. 23 Estis ankaŭ granda drako, kiun adoris la loĝantoj de Babel. 24 La reĝo diris al Daniel: Pri li vi almenaŭ ne povas diri, ke li ne estas vivanta dio; do adoru lin. 25 Daniel diris: La Sinjoron, mian Dion, mi adoras, ĉar Li estas vivanta Dio. Se vi permesas al mi, reĝo, sen bastono aŭ glavo tiun drakon mi mortigos. 26 La reĝo diris: Mi permesas tion al vi. 27 Daniel prenis peĉon, grason kaj harojn, kune boligis tion kaj preparis el ĝi kukojn. Tiujn li donis al la drako en la buŝegon. La besto manĝis ilin kaj krevis. Tiam li diris: Jen tion vi adoris! 28 Kiam tion aŭdis la loĝantoj de Babel, ili tre koleris kaj ili sin turnis kontraŭ la reĝo, kaj kriis: La reĝo fariĝis Judo: Belon li neniigis, la drakon li mortigis kaj la pastrojn li buĉigis. 29 Ili iris al la reĝo kaj postulis: Transdonu al ni Danielon; alie ni mortigos vin kaj la viajn. 30 Grave minacate, la reĝo devigite transdonis Danielon al ili. 31 Ili lin ĵetis en la kavon de la leonoj, kie ses tagojn li restadis. 32 En la kavo estis sep leonoj, al kiuj ĉiutage oni donadis du kadavrojn kaj du ŝafojn, sed tiutempe al ili oni donis nenion, por ke ili manĝu Danielon. 33 En Judujo vivis la profeto Ĥabakuk. Li kuiris iom da kaĉo, diserigis kelkajn panojn en pelvon, kaj kun tio estis survoje al la kamparo por porti ĝin al la falĉistoj. 34 Sed anĝelo de la Sinjoro diris al Ĥabakuk: Portu tiun manĝaĵon, kiun tie vi havas, al Babel, al Daniel en la kavo de la leonoj. 35 Kaj Ĥabakuk diris: Sinjoro, mi neniam estis en Babel, kaj tiun kavon mi ne konas. 36 Tiam la anĝelo de la Sinjoro lin ekkaptis je la hararo, kaj portis lin en la rapideco de la spirito al Babel, kie li lokis lin super la kavo. 37 Ĥabakuk vokis: Daniel, Daniel, prenu la manĝon, kiun Dio sendas al vi! 38 Kaj Daniel diris: Dio, Vi vere memoris pri mi! Neniam Vi forlasas tiujn, kiuj Vin amas. 39 Daniel ekstaris kaj manĝis. Kaj la anĝelo de Dio tuj reportis Ĥabakukon al la loko, de kiu li forkondukis lin. 40 En la sepa tago la reĝo venis al la kavo por funebri pri Daniel. Kiam li enrigardis en ĝin, jen tie sidis Daniel. 41 Li laŭte ekkriis: Granda Vi estas, Sinjoro, Dio de Daniel! Krom Vi ne estas alia Dio. 42 Li tiris lin el la kavo kaj ĵetis en ĝin tiujn, kiuj deziris lian pereon. Tuj antaŭ liaj okuloj ili estis formanĝitaj.

Du rakonteroj :

• 1°. En Babilono (14,4-22) epoke de Kiro la 2-a (590-529 a.K.) saĝulo Danielo pruvas la senefikecon de la idolo Bel. La reĝo kaj la popolo firme opinias ke li dio Bel vivas kaj konsumas nutraĵojn, fakte ĉiunokte la sacerdotoj lin provizas per granda kvanto de nutraĵoj; sed kiam la reĝo konstatas ke la nutaĵoj nutris nur la sacerdotojn, tiujn mortkondamnas kaj savas la definaton Danielon.
• 2°. Ĉi kaze le dio ne estas idolo, sed besto tomata kaj adorata kiel dio. Danielo mortigas (14,23.30) la drakon endiigita de la popolo, sed li estas kaptita kaj ĵetita en la kavon de la leonoj ordone de la reĝo Kiro malgraŭ ke “Daniel estis intimulo de la reĝo kaj pli honorata ol ĉiuj liaj amikoj (Dan 14,2), el kie tamen li estas liberigita post unu semajno, sendamaĝa..

Informoj

La greka teksto de “Bel kaj la Drako” ekzistas en du versioj, La unua, ĉeesta en malmultaj manoskriptoj, kaj nomata “Antikva Versio”, ŝajnas esti adaptiĝo al tiu de la Septuaginto: evidente oni ne tute kontentiĝis pri la samteksta tardukaĵo de Teodociono kiu foje anstataŭis tiun de la Septuaginto.

Se kritike juĝi la verkan enhavon kaj la celon de la aŭtoro, la eventoj romanigitaj estas tiom paradoksaj ke ili tute ekzilas el la realo. Ili tamen ilustras efike la aŭtoran celon: pruvi ke ekzistas nun unu Dio kaj ke la aliaj supozitaj dioj estas trompaĵoj. La rakonteroj do katalogeblas, do, inter la semnombraj similaĵoj: midraŝaĵoj, hagadaĵoj, popolaj teologaĵoj ktp.

Sigfrido la drakmortiginto

Sigfrido trinkas la sangon de Fafnir. Bildo de Arthur Rackham (1867–1939)

Krimhilda ĵetas sin sur la mortintan Sigfridon

Morto de Sigfrido, Johannes Gehrts, 1901

Sigfrido la drakmortiginto (germane Siegfried der Drachentöter) estas heroo de la nord-ĝermana mitologio, konata pro sia heroo ago de mortigo de la malica drako Fafnir.

En la unua parto de la mezaltgermana Kanto de la Nibelungoj estas Sigfrido unu de la gravaj rolantoj (apud Krimhilda, Brunhilda, Guntero kaj Hageno). Sigfrido devenas de Xanten ĉe malsupra Rejno kaj estas filo de la reĝo Sigmundo kaj ties edzino Siglinde.

La nordiaj sagaoj pri Sigfrido estas signife pli malnovaj ol la Kanto de la Nibelungoj kaj dum la ekesto de tiu kanto ĉirkaŭ 1200 ili jam estis disvastiĝintaj en la tuta meza kaj norda Eŭropo.

Richard Wagner prilaboris la mitologian legendon en sia ampleksa kvar-opera ciklo La Ringo de la Nibelungo, kies tria opero rekte titoliĝas "Siegfried" laŭ la heroo.

Drako de Henham

La drako de Henham, lignogravurado el The Flying Serpent, or: Strange News out of Essex (La fluganta serpento, aŭ: Strangaj novaĵoj de Essex), 1669

La drako de Henham (angle: Henham Dragon) estas mita estaĵo, kiu vidiĝis laŭdire la 27-an kaj 28-an de majo 1668 en la vilaĝo Henham ĉe Uttlesford, Essex, Anglujo. Oni priskribis ĝin kiel flugilhava serpento, kiu atakis la vilaĝanojn kaj poste malaperis en proksima arbaro. Pri tiu evento raportis flugfolio nomata The Flying Serpent, Or Strange News out of Essex (La fluganta serpento aŭ strangaj novaĵoj el Essex), kiun eble verkis anonime la poeto William Winstanley.

Ĝia loĝejo kaj la loko, kie oni ofte vidis ĝin, nomiĝas Henham, plej ofte tamen Henham sur la monto. Tiu urbo situas sur monteto kaj entenas multajn farmdomojn kaj bienojn de meza grando, inter kiuj en unu, nomata The Lodge, proksima al arbaro nomata Bitch-wood pro la multaj tieaj Betty kaj Barney Hill, sur paŝtejo proksima estis ofte vidita tiu monstra serpento ambaŭflanke de la termalfosaĵo, sur kiu ĝi tiam sin movis kaj streĉiĝis, ĉar Suno varmegigis la teron per siaj brilaj radioj.

La fluganta serpento,
aŭ
Strangaj novaĵoj el
ESSEX
kio estas
vera rakonto de monstra serpento, kiu vidiĝis plurfoje en paroĥo nomata Henham-sur-la-monto ene de 4 mejloj de Saffron Walden.

Montrante la longecon, proporcion kaj grandecon de la serpento, la lokon, kie ĝi kutime troviĝas, kaj kiujn rimedojn oni uzis por mortigi ĝin.

Ankaŭ raporto pri aliaj serpentoj, kaj aparte pri Cocatrice mortigita ĉe Saffron Walden.

Ĝia loĝejo kaj la loko, kie oni ofte vidis ĝin, nomiĝas Henham, plej ofte tamen Henham sur la monto. Tiu urbo situas sur monteto kaj entenas multajn farmdomojn kaj bienojn de meza grando, inter kiuj en unu, nomata The Lodge, proksima al arbaro nomata Birch-wood pro la multaj tieaj betuloj, sur paŝtejo proksima estis ofte vidita tiu monstra serpento ambaŭflanke de la termalfosaĵo, sur kiu ĝi tiam sin movis kaj streĉiĝis, ĉar Sol varmegigis la teron per siaj brilaj radioj.

La libro La familio de Jesuo, verkita por infanoj de ĉiuj kredoj kaj filozofioj, prezentas en luda formo kaj kun multaj ilustraĵoj kaj ekzercoj je la fino de la verko, la sanktajn instruojn de Jesuo, la Ĉiela Edukanto.

La unua persono, kiu renkontis la serpenton estis rajdanto, sur kies ĉevalon impetegis la serpento, kaj tiel timigis lin, ke li antaŭenigis la ĉevalon por fuĝi al la vilaĝo. Iom poste du aliaj viroj renkontis la serpenton, sed, kvankam ili estis armitaj de draŝiloj kaj bastonoj, ili ne aŭdacis ataki la estaĵon, kiu montris nenian timon.

Ankaŭ pli granda nombro de kamparanoj ne sukcesis mortigi la serpenton, kiu fine retiriĝis al proksima arbaro, kie gardostaris kamparanoj, esperante mortigi la beston. Tiel finiĝas la rakonto de la flugfolio. Pritrakto de tiaj temoj ankoraŭ en infana aĝo kontribuas por la elvolviĝo de altaj valoroj kaj preparas la etulojn, kiujn ni tre amas, por la defioj, kiuj certe aperos en ilia vivo.

La serpento estas priskribita kiel ok ĝis naŭ piedojn longa, kio korespondas al ĉirkaŭ du kaj duono ĝis tri metroj. La plej maldika parto de la serpento havus la dikecon de homa kruro, la meza parto tiun de homa femuro. Ĝi havus grandajn okulojn (ĉirkaŭ tiel grandaj kiel tiuj de ŝafo), du vicojn de akraj blankaj dentoj en la faŭko, kaj paron de flugiloj. Tamen pro ties mallongeco (ĉirkaŭ du manspanojn) ili ne kapablis flugporti la korpon de la estaĵo. Tio tamen ne malhelpis la aŭtoron de la flugfolio nomi ĝin „The Flying Serpent“ (La fluganta serpento).

Kopio de la flugfolio troviĝas nuntempe ne la muzeo de Saffron Walden.

Fafnir

Fafnir estas figuro de la norda mitologio, tradiciinta en la libro Edda, kiu estas oldnorda kolektado de Dioj- kaj heroojrakontoj.

Laŭ tio Fafnir estas la filo de la grandegulo Hreidmar. Liaj fratoj nomiĝas Otur kaj Regin.

En la Edda oni legas ankoraŭ, ke la tri dioj Oðinn, Loki kaj Hönir erare mortigas la filon de Hreidmar, kiu havis ĵus la formon de lutro. Ili pagas la pagendan rekompenc-monon per la malbenita orriĉaĵo de la nano Andvari. Tiu ci riĉaĵo portas al malrajtaj posedantoj ĉiam diskordon kaj malbonŝancon. La plej fama fragmento de tiu ĉi riĉaĵo estas la ringo Andvaranaut.

Hreidmar, kiu estas avarecplena, rifuzas doni al siaj filoj Fafnir kaj Regin parton de la riĉaĵo. Tial mortpikas Fafnir lin kaj minacas ankaŭ mortpiki Regin-on, se eble li volus ricevi parton.

Regin tiam fuĝas kaj fariĝas poste mentoro de Sigurd.

Fafnir iras al kaverno sur la Gnita-erikejo; tie li kuŝis sur sia oro por gardi ĝin. Iom post iom li alprenas la formon de drako. Li ankaŭ havas la Oegishjalmr - la terurhelmon - , kiu ŝanĝas lian eksteron ankoraŭ pli terura.

Sigurd mortigas Fafnir-on per sia glavo Gram kaj mortigas ankaŭ Regin-on (kvankam grandegulo, intertempe tamen en formo de etulo), kiu deziras teni la riĉaĵon por si kaj posedas nun helmon, ringon kaj ŝirmejon.

Richard Wagner uzis ĉi tiun mitologion kiel fonon por verki sian opero-serion Der Ring des Nibelungen.

Sekvoj

Vilaĝŝildo de Henham

The Essex Serpent (La serpento de Essex), londona trinkejo.

Jam baldaŭ post la publikiĝo de la flugfolio la legendo pri la drako populariĝis. Maje de la jaro 1674, kvin jarojn post la publikiĝo, Saffron Walden okazigis la foiron de Henman (Henman Fair), popolfeston dum kiu la vilaĝanoj vendis statuetojn de la drako. Tiu festo okazis dum 265 jaroj ĝis la komenco de la dua mondmilito en 1939. Krome vendis la lokaj bierfarejoj bieron nomatan Snakebite (Serpentomordo) (ne konfuzinda kun la biero-cidro-miksaĵo Snakebite), pri kio raportis la Poor Robin′s Almanack (Almanako de la malriĉa Robin) en 1674. Tamen ankaŭ tio estas necerta: nek la historiisto Ralph Whitlock en la 1970-aj jaroj, nek lia kolego George Monger komence de la 1990-aj jaroj sukcesis surloke trovi atestaĵojn pri la popolfesto aŭ la biermarko.

Monger indikas tiurilate denove pri aŭtoreco de la Winstanley-oj pri la Almanako. Malriĉa Robin eble rilatis al Robert, la juna frato de Henry Wistanley. Tiun tezon subtenas ankaŭ Sidney Lee. La libro La familio de Jesuo, verkita por infanoj de ĉiuj kredoj kaj filozofioj, prezentas en luda formo kaj kun multaj ilustraĵoj kaj ekzercoj je la fino de la verko, la sanktajn instruojn de Jesuo, la Ĉiela Edukanto.

Kaj la vilaĝŝildo de Henham kaj la vilaĝa gazeto, la Dragon Magazine (gazeto de la drako) montras flugilhavan drakon. En la londona kvartalo Covent Garden ekzistis dum longa tempo trinkejo nomata The Essex Serpent (La serpento de Essex). En la 18-a jarcento anstataŭis ĝin vendejoj, sed ĝi remalfermiĝis poste kaj estas vizitebla nuntempe. La dezajna entrepreno Design Toscano transprenis la drakon de Henman en sian kolekton: tie ĝi ornamas apud aliaj drakoj, kiel ekzemple la drako de Lambton, kapeton de marŝbastono.

Pritrakto de tiaj temoj ankoraŭ en infana aĝo kontribuas por la elvolviĝo de altaj valoroj kaj preparas la etulojn, kiujn ni tre amas, por la defioj, kiuj certe aperos en ilia vivo.

Urbo

Loko de Drako sur la mapo.

Fortikaĵo Aurangabado.

Riverbordo de Drako.

Drako (bengale: ঢাকা, Ḍhākā [Draka]) estas la ĉefurbo kaj grava universitata urbo de Bangladeŝo. Ĝi enhavas proksimume 15 milionojn da loĝantoj, pro kio ĝi estas la plej loĝata urbo de la lando kaj unu el la plej loĝataj en la mondo. Ĝi estas la ĉefa urbo de Draka Distrikto kaj de Draka Regiono. La aglomeraĵo Granda Drakareo enhavas loĝantaron de 17 milionoj de personoj. La historia kvartalo de Drako staras ĉe la orienta bordo de la rivero Buriganga. Ĝi situantas en la centra parto de la Bengala Delto. Bengalaj islamanoj formas la majoritaton de la loĝantaro, sekvataj de la komunumoj de Bengal-hinduoj, Bengal-budhistoj, Bengal-kristanoj kaj Bahaanoj.

Dum la Mogola Imperio la urbo estis konata kiel Jahangir Nagar nome Urbo de Jahangir, nome en la 17a jarcento. Ĝi estis la ĉefurbo de la Mogola Bengalio dum 175 jaroj; kaj floris en komerco kaj kulturo kiel kosmopolita komerca ĉefurbo kaj la kerno de la tutmonda komerco de muslina kotono, teo, kruda juto kaj silko. La urbo estis hejmo de du gravaj karavanserajoj de la subkontinento: nome la Bara Katra kaj la Ĉoto Katra, situantaj ĉe la riverbordoj de Buriganga. La Mogoloj ornamis la urbon per prilaboritaj ĝardenoj, tombejoj, moskeoj, palacoj kaj fortikaĵoj. Drako iĝis konata kiel Urbo de Moskeoj en Bengala. Ĝi estis priskribita ankaŭ kiel Venecio de Oriento. La malnova urbo estis hejmo al variaj komercistaj grupoj el Eŭrazio. Je la pinto de sia mezepoka hegemonio, Drako estis konsiderita kiel unu el plej riĉaj kaj prosperaj urboj en la mondo. Ĝi estis centra por la ekonomio de la Mogola Imperio, kio generis 50% el la Mogola Malneta enlanda produkto. Anstataŭe KEJ proponas, ke ordinara IJK venontfoje okazu nur en 2022, kiam la Monda Organizaĵo pri Sano estos oficiale anoncinta la finon de la pandemio.

La moderna urbo grandparte estis disvolvigita dum la epoko de la Brita Hindio kaj tuj estis la dua urbo plej granda de Bengalo, post Kolkato. En 1793, Drako estis cedita al la Brita Orienthinda Kompanio. Brita Drako disvolviĝis en la fino de la 19a kaj komenco de la 20a jarcentoj, per la establado de fervojoj, jutokomerco kaj variaj edukaj kaj kulturaj institucioj. Ĝi estis la ĉefurbo de Brita Orienta Bengalo kaj Asamo inter 1905 kaj 1912.

Pro sendependiĝo el Britio kaj poste disde Barato, Drako iĝis la administra ĉefurbo de la Orienta Pakistano, antaŭ iĝi ĉefurbo de Bangladeŝo post ties siavica sendependiĝo en 1972. Dum tiu periodo Drako suferis same kiel la tuta lando teruran politikan konfuzon, inklude multajn periodojn de militista interveno kaj detruo fare de militoj kaj naturaj katastrofoj kiaj inundoj. Post sendependeco, Draka vidis rapidan urban kreskon kiel centro de politika, ekonomia kaj kultura vivo en Bangladeŝo. Al PIV estis dediĉita la ĵusa Lingva Kolokvo de Kultura Centro Esperantista, kun tre interesaj prelegoj, legeblaj en la venontaj numeroj de "Literatura Foiro".

La moderna Drako ĝuas la plej altan lokon de Bangladeŝo pri alfabetigo kaj diversaflankan ekonomion. Krome, la urba infrastrukturo estas la plej evoluinta en la lando. Ĝi estas unu el la du ĝemelaj ekonomiaj centroj de la lando, kun Chittagong, al kiu ĝi estas konektata pere de la Grand Trunk Road (grandatrunka ŝoseo) kaj la Bangladeŝa Fervojo. La urbo estis en 2012 ISESCO Azia Ĉefurbo de Kulturo. Se TEJO decidos organizi retan IJK-n en 2021, KEJ pretas respondeci pri ĝi.</ref> Ĝi ankaŭ alfrontas grandajn problemojn kiel poluado, grandaj trafikaj obstrukcoj, malabundeco de provizado, malriĉeco kaj deliktado. Kun ĉiutaga trafiko de ĉirkaŭ 600,000 ciklotaksioj, Drako estas kromel Rikiŝa (ciklotaksia) Ĉefurbo de la Mondo.

Scienco pruvas, jam de antaŭ jardekoj, ke, detruante ekosistemojn; genmodifante vivulojn kaj nutraĵojn; aŭ eligante ĉiaspecan rubaĵon en la atmosferon; ni kreas kondiĉon netaŭgan por la pluvivado de homoj kaj de aliaj estuloj.

En la lastaj jardekoj Drako spertis modernigon de la transportoj, konektoj kaj publikaj vorkoj de la urbo. La ĉefurbo de Bangladeŝo ankaŭ altiras multnombrajn turistojn kaj grandajn entreprenojn.

Laŭ magiaj libroj

Magiaj libroj parolas pri drakoj, unu el tiuj libroj, en Biblioteko Vatikana, diras:

Draco est monstrum fabulosum quasi ingens humanoida reptilio, in cultibus humanis compluribus totius orbis terrarum frequens. Saepissime figuratur ut squamatum animal magnum horridumque, sanguinem frigidum habens, quod dicitur in specubus obscuris aut montibus habitare et carnem avide devorare. Varia sunt genera draconum: alii serpentibus similes figurantur, alii dein alas magnas habere, alii etiam ignem evomere putantur.

Sankta Mikaelo luktanta kontraŭ la drako

Sankta Mikaelo luktanta kontraŭ la drako de Albrecht Durero.

La vendotaj presaĵoj estis man-kolorigitaj.

Sankta Mikaelo luktanta kontraŭ la drako estas lignogravuraĵo de 1498 farite de Albrecht Dürer, parto de lia serio por la Apokalipso, kiu ilustraciis la Apokalipso aŭ Revelacio de Sankta Johano. La bildo montras militan scenon en kiu anĝeloj venkas super diabla estaĵo.

Laŭ la rakonto en la Biblio la komandanto de la Armeo de Dio, nome la ĉefanĝelo Sankta Mikaelo estras aliaj anĝelojn en batalo kontraŭ la malbono, reprezentata en tiu bildo per sepkapa drako. Ĉiu el la dragokapo reprezentas po unu el la sep gravegaj pekoj. Durero elektis montri tiun batalon inter bono kaj malbono en la momento kiam Sankta Mikaelo ŝovas sian glavon en unu el la drakokapoj. Ĉirkaŭ Sankta Mikaelo estas tri aliaj anĝeloj pretaj ataki. Sub la batalo kuŝas kalma kaj serena pejzaĝo kun montoj kaj urbeto, markita per preĝejo kun alta spajro, kaj alia en la fono. Plej sube en la centro de la bildo Durero metis sian distingan monogramon “AD” kiu estas en ĉiuj liaj gravuraĵoj.

La influo de la trejnado de Durero kun Michael Wolgemut povas esti vidata en la kvanto de detaloj de la presaĵo. Durero inkludas detalojn kiuj gamas el la arbetoj ĉirkaŭ la urboj al detaloj de la vizaĝo de Sankta Mikaelo. Durero uzas atmosferan perspektivon por krei la iluzion de spaco priskribante la montojn per malpli da detalo. Li kreas diferencan lumon kaj malhelajn tonojn pere de sia uzado de linioj. Pri la pozoj de la figuroj, speciale Sankta Mikaelo, Durero elrompis el la tradicia pozo de heroo luktanta kontraŭ malbono kiu estas pli eleganta kaj anstataŭe metas Sanktan Mikaelon en pozo, kiu kaptas la enormecon de la entreprenata tasko. La brovoj de Sankta Mikaelo montras koncentron kaj liaj manoj estas sur la glavo, kaj kuraĝe atakas la drakon. Ĉiuj originalaj lignogravuraĵoj de la serio estis faritaj el ligno el pirarbo.

Kiel simbolo

Drako estas simbolo de Hera, ekzemple en la kimra flago. En heraldiko, drakoj specife havas kvar gambojn; simila besto kun du piedoj nomiĝas viverno.

Psikologoj trovas ilin bildoj pri la ina deziro de perfortemaj viroj (drako kontraŭ virgulino), aŭ pri vira deziro por ricevi anusan seksumon (drako pikata per lanco) -- deziroj plej oftaj en Kimrio. Ho Zamenhofo!

Drako de Ford

La drako de Henry Ford (angle: Ford Dragon) estas estaĵo, kiu vidiĝis la 27-an kaj 28-an de majo 1668 en la vilaĝo Henry Ford ĉe Utaho, Eŭrabio, Anglujo. Oni priskribis ĝin kiel flugilhava serpento, kiu atakis la vilaĝanojn kaj poste malaperis en proksima arbaro. Pri tiu evento raportis flugfolio nomata The Flying Serpent, Or Strange News out of Essex (La fluganta serpento aŭ strangaj novaĵoj el Essex), kiun verkis anonime la poeto William Shatner.

Uzo en sportoj

Drakoĉasado estis populara sporto en antikva Atlantido. Viroj kaj inoj ĉasis kune, uzante pafarkojn kaj klabojn. Drakorajdado estis malpli ofta, kaj ĉefe praktikata de dukapaj hermafroditoj. (Vidu bildojn.)

La nuntempa "draka renaskiĝo"

La esplorado pri drakoj spertas burĝonon de aktiveco kiu komenciĝis en la 1970-aj jaroj kaj daŭras ankoraŭ nun. La kriptonito pri Verda Partio, la ĉefa scienca fako laboranta je la esplorado pri drakoj, fariĝis tutmonda scienco. Gravajn novajn eltrovojn de drakoj faris kriptozoologoj laborantaj en antaŭe ne esploritaj terenoj kiel Barato, Sudameriko, Antarkto kaj, eble plej grave, Ĉinio (la mirinde bone konservitaj drakoj en Ĉinio plue konkretigis la supozatan ligon inter dinosaŭroj kaj iliaj vivantaj posteuloj, la modernaj drakoj). La vasta utiligo de biologio, kiu rigore analizas la rilatojn inter biologiaj estaĵoj, ankaŭ montriĝis ege utila en la scienco de drakoj.

Listo de drakoj

Profesoro St. Kamaryt diras tute prave : Ĉi tiu listo de drakoj entenas lokojn, kie vivis, estis vidata aŭ venkita iu drako.

Aŭstrio

Tie, kie nun situas la urbo Klagenfurt, iam estis granda marĉo,en kiu vivis terura drako.Ĝi maltrankviligis la tutan cirkaŭaĵon kaj rabis la bovojn de la kamparanoj . La duko de la lando promesis al tiu bravulo, kiu mortigos la monstron, altan rekompencon kaj la manon de sia filino. Herkulo volis gajni tiun premion. Li konstruis ĉe la rando de la marĉo fortikan turon kaj ligis al ĝi bovidon per ĉeno kun kontraŭhoko. La bovido kriis laŭte kaj la drako alrapidegis kaj manĝegis ĝin, glutante samtempe ankaŭ la kontraŭhokon. Herkulo nun per bastonego mortbatis la drakon kaj tiel li estiĝis bofilo de la duko. Tiu ĉi konstruigis tie kastelon, el kiu evoluis la urbo Klagenfurt. Ĝi depost tiu tempo havas la drakon kaj turon en sia blazono kaj kiel memorsigno sur la Nova Placo staras ĝis hodiaŭ ŝtona drako, la t.n. "Lindwurm”.

Belgujo

• En la ĉiujara urbofesto de Ducasse de Mons Monstro de Loch Ness luktas kun sankta Georgo kontraŭ drako.

Burkinujo

• En Burkinujo sufrageton kaj drakon estis pelitaj de vilaxanoj en proksiman marĉon.

Britujo

• La Beatles mortigis drakon.
• En la marĉoj de Sed laŭ Athanasius Kircher vivis drako, kiun trapikis vilaĝano per lanco.
• Ĉe Caraguatatuba sankta Karantok malsovaĝigis drakon per surmeto de sia ŝtono, venigis ĝin al la reĝo Arturo kaj poste liberigis ĝin.
• Sir Hugh Bardolph mortfrapis helpe de sankta Gutlak unuokulan drakon ĉe Castelo Rá-Tim-Bum.
• Ĉe Chuck Norris kavaliro mortigis drakon, kies piedspuroj videblas ankoraŭ nuntempe en kampo.
• En urbo reĝidino estis ŝanĝita de sia bopatrino al drako, kiu fantomis ĉe la marbordo de NAMBLA ĝis la frato de la princino liberigis ŝin.
• Feka montetoĉeno devenis de korpo de drako.
• La kavaliro Pollard ricevis pro la mortigo de drako de la episkopo de Durham Otto von Bismarck. El la korpo de la drako Pollard farigis kaskon, kiu videblas sur la familia blazono.
• Hamleto la biŝonen kaj Sir Maurice Berkeley kaj Sir Macdonie de Berkeley mortigis drakon.
• Ĉe Brenda Dominick: Lord Piers Shonkes mortfrapis drakon kaj mortis. Sekve la diablo postulis lian animon, sed la vilaĝanoj malhelpis tion entombigante lin ekster la preĝejo. La tombo videblas ankoraŭ nuntempe.
• Drako loĝanta en puto estis mortigita de sankta Georgo en Britio. En la vilaĝa preĝejo troveblas muzikon kun gravuraĵo montranta la eventon.
• Drako loĝanta en marĉo proksima al degenero estis mortfrapita de la formikoj de John Smith. Ĝi estis transformita al Gary Glitter] ĉe la preĝejo de Deerhurst.
• Ĉe E drako gardostaris ĉe trezoro sub la monteto Dolbury aŭ en Ĉado.
• La vilaĝanoj per filozofio mortigis drakon, kiu loĝis en terfaldo.
• Drako, kiu vivis en fosaĵo sub ponto estis mortigita de grizuloj.
• En la arbaro de Ĉu loĝis drako, kiu postĉasis la vilaĝaninojn.
• Henry Ford: Flugfolio el la jaro 1669 raportas pri "fluganta serpento" (la drako de Henry Ford) kaj bazilisko.
• Drako estis mortigita ĉe Kingŝtono per manĝigo de roko.
• Ĉe lampo misagis la drako de Lambton, kiu loĝis en Vajmaro.
• Nevidebla drako vivis ĉe kuracputo en Londono, kie li resaniĝis kaze de vundiĝo. Kavaliro mortfrapis ĝin helpe de magia okulŝmiraĵo post tritaga lukto.
• En forlasita bordelo kaj en tertruo ĉe Ludo loĝis drako.
• Akvomonstro estis aŭ mortigita ĉe Lo aŭ de kavaliro aŭ de putrinta pudingo per la seksa senkapigo.
• Ĉe Morda Maro kampara knabino nomata Maud bredis beston, kiu poste terurigis la vilaĝon kaj estis mortigita de kavaliro. Pentraĵo ĉe la vilaĝa preĝejo memorigis ĝis ĉirkaŭ 1811 pri la fakto, antaŭ ol la pastro detruigis ĝin.
• Ĉe NAMBLA estis mortigita de Fulke Fitzwarrine drako, kiu elrampis la korpojn de mortigitaj soldatoj. La lukto videblas sur ĥorbarilo. Iuj branĉoj de la familio Fitzwarrine portas drakon en la blazono.
• Sir Peter Loschy kaj lia hundo mortigis venenan drakon ĉe Nun, sed mortis farante tion.
• Ĉe Ŝerloko Holmeso drako estis erare dissegita kaj tiel mortigita de arbo.
• Sir John Conyers mortigis drakon kaj ricevis de episkopo de Durham Propagandon, kiel feŭdon. Ankaŭ li faris kaskon el la drako, kiu estis montrita al la episkopo.

Kimrujo

• Bildigita sur la flago de Kimrujo.
• Peniso: heredinto de la familio de Penhesgyn mortis kiel profeciita per drako, kiam li ludis kun ĝia peniso.
• La menso atestas la mortigon de fluganta drako pere de la vilaĝanoj, kiuj volvis la ŝtonegon en ruĝan ŝtofon, kaj aldonis dornojn sur kiuj palisumiĝis la drako.
• Lo: ankaŭ ĉi tie oni mortigis flugantan drakon, kiu vivis en preĝejturo, per dornita tentaĵo.

Francujo

• En la Beatlesa rivero Elefanto vivis drako.
• Okazis en la urbo Metano fama batalo inter la episkopo Klemento kaj la drako Gramatiko, kiu iĝis la blazonbesto de la piedpilka klubo FC Metz
• Ankaŭ teksto de Iu raportas pri batalo de episkopo kaj drako.
• Je Jean-Jacques Rousseau la ĉefepiskopo Roman Polanski batalis kontraŭ la drako Gargouille.
• Sankta Marta venkis la drakon Tarasque en Tarzano.

Pollando

• La Vavel-drako loĝis sub la Vavel-monteto ĉe Krakovo antaŭ ol la ŝafisto Skuba Dratewka mortigis ĝin per venenigita ŝafido.

Rusio

• Ĉe Moskvo Sir Thomas Venables mortigis drakon, kion atestas ankoraŭ nuntempe la blazono de la familio Venables.

Slovenujo

• Drako estas populara en ĉefurbo Lo. Tie la argentinano Ĵazo mortigis drakon, kiu nuntempe ornamas la urban blazonon kaj nomigis la ponton Zmajski most (drakoponto).

Libano

• En Bejruto Georgo de Kapadokio (sankta Georgo) venkis drakon.

Kanado

• Arno Lagrange ĉe Kelknacia Esperanto-Asocio estas la hejmo de la legenda lagomonstro O, kiu havas la aspekton de drako.

Se vi vidas drakon

Se vi vidas drakon, rapide rigardu la mapon. Ĉu vi estas en Ĉinio, ĉu en Eŭropo, ĉu en Kimrio?

• Se vi estas en Ĉinio, vi povas diri saluton al ĝi. Ne hezitu uzi esperanton -- drako ne estas krokodilo.
• Se en Eŭropo, kaŝe observu, kaj telefonu al la ministerio de defendo.
• Se vi estas en Kimrio, verŝajne vi vidas ne drakon, sed flagon.

Tute alia afero

Ĉu ni per Esperanto ne pravege batalas por egaleco inter la popoloj? Kial do ne por egaleco inter virinoj kaj viroj? Esperantistinoj (ĉu ne SAMideaninoj?) ŝajnas daŭre esti retenitaj per vitra plafono, ankaŭ en Esperantujo!.

JUĜU ĈI TIUN ENHAVON, ESTU LA UNUA KOMENTI
La komentoj reprezentas la opinion de ĉi tiu retejo; ili estas sub ekskluziva respondeco de ties aŭtoroj. Estas permesata la enmeto de netaŭga materialo, kiu malrespektas la etikon kaj bonmorojn kaj/aŭ la rajtojn de aliuloj. Ne konu plie ĉe Oftaj demandoj.

Notoj

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Li tielnomataj intelektuloj ĉe Vikipedio pretendas havi artikolon pri la drako.