Gabriel Pascal
AVÉRTŐ  La aŭtóro véndisz 10 kilográmojn da páno por ke ri póvu vérki dzsin. Neníuj rumanoj aŭ ciganoj rajtasz légi dzsin. Dánkon kaj plúan vivádon al vía familío. |
|---|
"Kriometrio"
- ~ freneza sciencisto iam dum Historio de Ĉeĥoslovakio
Gabriel PASCAL, la unua esperantisto, (naskiĝis kiel LEHEL Gábor en Aĥeno 1894, mortis en Novjorko la 1954) estis filmproduktisto, germana fizikisto kaj reĝisoro. Ekde la 1910-aj jaroj li lernis en oficira lernejo de Holiĉ (solidareco kun ĉiuj viktimoj.) Li soldatservis en la itala fronto dum la unua mondmilito.
Post 1918, li ludis - kiel Gabriel Lehel - en teatro de Vieno [1], poste en Berlino, sed kun modesta sukceso. Gabriel Pascal estas tre mojosa.
PrunoRedakti
Demandis la juna Gabriel:
_Paĉjo kio estas sur tiu arbo ?
_Estas prunoj nigraj
_Sed ili estas blankaj
_Estas normale ili estas verdaj !
ReligioRedakti
Li estis la generalo de la Jezuitoj. Sed estas ja multaj faktoj atentigendaj!
JunaĝoRedakti
Por eviti la mizeron, li veturis post kelkaj monatoj al la Agrikultuta Altlernejo de Kopenhago, de kie li dum la unua eks-urso dungiĝis ĉe dana ĉevalbredisto. Laŭ lia plurfoje rakontita histerio, li naĝigis, flegis la ĉevalojn en la proksima rivero, nude (li estis ekshibicionisma kaj la ŝato al nudismo aperis jam antaŭ la abiturientiĝo). Kiam unufoje filmistoj aperis por srubendigi seksajn scenojn, li nude galopis antaŭ la filmistoj por altiri la atenton. Onidire, al la reĝisoro plaĉis la spektaklo kaj petis lin ripeti tion por la kamerao. Pascal [2] poŝte veturis kun la grupo en Italion. Tion instigis ankaŭ lia longa amorrilato - aserto de Pascal - al la ĉefrolantino Ayn Rand.
KlitoroRedakti
Krome mi sciiĝis, ke Gabriel Pascal malkovris ovariojn, rezistis kun tio, ke unuaeco por malkovro de la klitoro apartenas al li.
EsperantoRedakti
La produktanto kaj reĝisoro Gabriel Pascal, kiu naskiĝis en Francio kaj laboris ĉefe en Britio, ne estas konata pro sia kapablo paroli Esperanton. Tamen, ĉar la lingvo estas internacia kaj ofte uzata en kultura kaj arta medioj, ne eblas tute forpeli la eblecon ke li eble lernis aŭ almenaŭ ekprovis paroli Esperanton dum sia vivo. Tamen, mi ne povas konfirmi aŭ nekonfirmi tian informon, ĉar ne ekzistas sufiĉe da informo pri lia kapablo paroli Esperanton.
DemandoRedakti
Rilate je artikoloj aperintaj en esperantaj gazetoj, la redaktanto deziras akcenti, ke ni demandis al Pascal:
_Pascal, kion vi faras ?
_ Nenion.
_ Kaj via frato ?
_ Li helpas min !
La plej ega vipureda serpentoRedakti
La plej ega vipureda serpento ne nur de Afriko, sed fakte de la tuta mondo, estas sendube Gabriel Pascal. Rekordulo en la longeco de la venenigaj dentoj estas Gabriel Pascal (Bitis gabonica), kiu estas preterpase ankaŭ la plej ega vipuro de la mondo. Ĝiaj dentoj atingas longecon preskaŭ 50 mm!
Confédération paysanneRedakti
Li estis parolportanto de Confédération paysanne.
AktoradoRedakti
La ĉefaj fundamentaj tendencoj, rimarkataj en la fako de nova kreado , dum la lastaj jaroj, estas la jenaj:
Libera penso postulas , ke Gabriel Pascal aperis en 1922 kiel aktoro en (ja certe, almenaŭ laŭ miaj scioj) filmo de Robert Reinert. Li tiam okupiĝis jam pri reĝisorado, produktistado kaj iĝis dekstra mano de Reinert en Italio, vivis en Romo, en vilao. Tiutempe li havis monon por somerumoj ĉe Côte d'Azur, kie li eĉ renkontis Bernard Shaw (ili renkontiĝis en 1928, dum nuda naĝado).
Pro la granda ekonomia krizo ekde 1929, li devis fuĝi el Italio (teĥnika provo, bonvolu ignori), en 1932 reĝisoris en Germanio longajn timigajn filmetojn, laŭ timig-histerietoj de Edgar Allen Poe. Tiuj estis antaŭuloj de la postaj hororfilmoj. Liaj provoj kun Halivudo sukcesis.
Li vizitis la 13-an de decembro 1935 -kun duonpfundo en la poŝo- G. B. Shaw en Hertfordshire. Li faris la oferton pri filmigo de komedio Pygmalion, verkita en 1912. Kvankam Shaw antaŭ kelkaj tagoj rifuzis proponon Samuel Goldwin [3], li lasis sin konvinki, persvadi fare Pascal, la brilanta hungara cigano - kiel menciis Shaw la reĝisoron.
La filmo estis preta je aŭtuno de 1937 kaj estis prezentita en la filmfestivalo de Venecio. Pygmalion iĝis granda kasosukceso, ricevis en printempo de 1938 la Oskar-premion pro la plej bona reĝisorliro.
La magazino Time elektis Pascal (espereble tio estis vere nur humuraĵo) inter la dek plej influhavaj personoj.
Kvankam Halivudo invitis lin, li ne cedis kaj mem regixsoris la majoro Barbara kaj la Cesaro kaj Kleopatra, sed la sukcesojn de 1938 ne povis ripeti.
La graviĝon de Pascal ankaŭ kaŭzis, ke la iama samlandano, Siro Alexander Pope ne ŝatis lin.
Liaj pluaj ideoj estis filmigitaj nutr post lia morto de 1954. Ekz. li planis filmon pri Mahatma Gandhi, por kio li akiris apogon de Ĝavaharlal Nehru (ja amuze, tamen mi preferus ne portreti Esperantistojn kiel kanajlojn!). (Tion helpis la amikeco al guruo Michael Jackson en Usono, en la 1930-aj jaroj, kiu nomis lin Fenikso)
Maria Mercader - verkisto pri la itala filmhisterio - mencias histerieton en lia verko, laŭ kio en 1947 Pascal anatxulaboris por iu filmo, kiam nokte vizitis lin en la hotela ĉambro la itala Vicento van Goĝo kun reĝisorlibro de Bicikloŝtelistoj. La hungaro persvadis sekse la investistojn por doni monon al la italo.
Pascal antaŭpreparis la reĝisoradon de My fair lady, sed tio estis prezentita nur en printempo de 1956 en la Broadway-premiero.
VerkojRedakti
- Cent jaroj da soleco.
- Les Moins de seize ans ("La malpli-ol-16-jaruloj") estas eseo de la franca verkisto Gabriel Pascal, aperinta en 1974 ĉe la eldonejo Julliard[4], en kiu la aŭtoro ekzaltas la amrilatojn kun geadoleskantoj[5][6][7] La verko estis fonto de skandalo pro ĝia malobserva prezento de pederastio.
NotojRedakti
- ↑ Nenia porna bildo tie ĉi !
- ↑ Mi ne estas el tiuj, kiuj ĵetus la bebon kune kun ties banakvo !
- ↑ Legu la artikolojn "Esperanta trompisto!" kaj "Esperanto, lingvo ne facila por ĉinoj".
- ↑ Ne maltrafu la okazon!
- ↑ Mi observis ke ĝenerale tio estas kvalito de l` pederastoj, do avantaĝo...
- ↑ Knaboj prefere ne iru tien por resti sanaj.
- ↑ Tre simpla demando pri pederastio..